"De motivatie en strijdlust die deze mensen meedragen, bewonder ik met heel mijn hart"

Na twee jaar terugkomen op de plaats waar je je hart verloor, geeft een onbeschrijfelijk gevoel. Ik voelde me bang, blij, nieuwsgierig en onwetend. Eén ding werd me duidelijk doorheen deze reis: als onze enige zorg onze onwetendheid over de toekomst is, waar maken we ons dan zorgen om?

We krijgen kansen, kunnen doen waar we zin in hebben. We genieten onderwijs, onderdak en voedsel. Toch klagen we. We maken een gewoonte van onze luxe en vergeten daardoor de waarde van het echte leven. Hier in Brazilië sprak ik met mensen, hoorde ik hun verhalen en vertel ze nu verder. Stel jezelf eens voor: niet kunnen kiezen wie wanneer je je huis betreedt omdat het te gevaarlijk is, geen culturele activiteiten kunnen bijwonen omdat je er simpelweg geen geld voor hebt, of je dromen niet kunnen najagen omdat je een inkomen moet voorzien voor je gezin. In België zegt men weleens: “Het leven is aan de rappe.” Ik kan je zeggen, het leven is aan diegene die kansen krijgt. Aan mensen die een basis krijgen om verder op te bouwen.

In België zegt men weleens: “Het leven is aan de rappe.” Ik kan je zeggen, het leven is aan degene die kansen krijgt.

Femke

Ik dacht dat ik veel wist over dit contrasterende land. Ik zat fout. Contrast zit niet alleen in arm-rijk, blank-zwart… Vergelijk twee verschillende favela’s en ook hier zie je ongelofelijk veel verschillen. Ondanks de economische onzekerheid zijn deze mensen oprecht gelukkig. Altijd dansend en zingend omringd door familie en vrienden waar ook ik deel van mocht uitmaken. De warmte en levenszin die deze mensen uitstralen galmt doorheen de communidade. Het geeft anderen de kracht om eenheid te creëren. Het is een onbeschrijfelijk gevoel dat je alleen snapt wanneer je het beleeft.

HOKJESDENKEN
Deze reis opende mijn ogen, verruimde mijn beeld. Ik heb zoveel gevoeld, zoveel gezien, zoveel beleefd, maar heb nog nooit zo hard beseft dat hokjesdenken steeds de bovenhand neemt. Vanuit psychologische invalshoek is de term ‘hokjesdenken’ nodig om orde te creëren in de chaos die werkelijkheid wordt genoemd. Ik ben tot besef gekomen dat chaos niet noodzakelijk negatief geconnoteerd moet worden. Chaos biedt de kans impressies te verruimen. Om een begrip zowel in positieve als negatieve zin te bekijken.

Ik leefde in een favelawijk, in een bewaakte buurt en als een backpacker in een hostel. Vanuit verschillende ooghoeken zag ik een deel van het akelige grote land dat Brazilië heet. Ik kan je zeggen: nog nooit voelde ik me zo welkom. Mensen die vreemden lijken, zijn al snel vertrouwd. De motivatie en strijdlust die deze mensen meedragen, bewonder ik met heel mijn hart. Ze hebben het niet gemakkelijk, maar doen er alles aan om datgene dat ze willen bereiken dichter te brengen. Het is jammer dat termen zoals drugs, criminaliteit en geweld dit naar de achtergrond duwen. Men komt mentaal in een vicieuze cirkel terecht. Een cirkel die respect uitwist en vertrouwen verstopt. Een cirkel die de gedachten van mensen wereldwijd beïnvloedt met zijn daden. Een cirkel die onzekerheid met zich meebrengt. Onzekerheid in het mooie land dat ik op een nog persoonlijker level heb leren kennen.

Dit artikel werd door Femke geschreven.